
Ευχαριστώ τον Avengeil, και την Rockmantic για τις αγνές ψυχές τους που μ'ενθάρρυναν...
Ας σας βάλω λοιπόν σε σκέψεις μιας και σας άφησα τόσο καιρό... Η αλήθεια είναι πως είχα χάσει λίγο τη φόρμα μου αλλά το φινάλε του blog ελπίζω να σας αποζημιώσει... (song)
Λέμε πως θέλουμε οι ζωές μας να είναι γεμάτες αλήθεια. Εκτιμούμε τους ανθρώπους που είναι ειλικρινής μαζί μας, και τους βάζουμε στο κόσμο μας για να μπορούμε να τους εμπιστευτούμε...
Αν ανατρέξουμε όμως στην ιστορία, θα δούμε πως η γνώση τιμωρείται...

Πέρα απ'τις μυθικές αυτές ιστορίες, υπάρχουν πλέον και παροιμίες όπως... η περιέργεια σκότωσε τη γάτα... Αλλά και αποφθέγματα όπως... "ο πιο απαισιόδοξος άνθρωπος, είναι ένας πάρα πολύ καλά πληροφορημένος αισιόδοξος άνθρωπος" (Jorge Luis Borges & Ζατέλλη).

Θέλοντας να το συνδέσω με τα παραπάνω, όταν κάποιος μας λέει ψέματα μας κρύβει την αλήθεια. Άρα διαλέγει αντί για εμάς ποια γνώση θα επιτρέψει να μας αγγίξει.
Η αλήθεια πονάει.
Ιδίως όταν έπεται των ψεμάτων...
Και γνωρίζοντας πλέον πως η γνώση είναι απειλή για την χαρά μας, ποια θα ήταν η επιλογή μας?
Αλήθεια? ή ψέματα?
Υ.Γ. εμπνευσμένο από (http://www.megatv.com/classics.asp?catid=23975&subid=2&pubid=27496462&mmid=384452)

http://www.youtube.com/watch?v=C5LHVwyA53o