Κυριακή 21 Αυγούστου 2011

Mi amor...

Αχ έρωτας... (song)
Τι ωραία που μοιάζουν όλα όταν τα ζεις, τα βλέπεις και τα αντιλαμβάνεσαι με μία διάθεση πιο ανάλαφρη και χαροπή, όλο έρωτα... Μια μυρωδιά σου θυμίζει μία ανάμνηση μαζί του, μία κλήση στο κινητό και περιμένεις απάντησή του... Όλα τα συνδιάζεις πλέον με τη μορφή του και καταλαβαίνεις αργά ή γρήγορα... Έρωτας...
Όταν τον κοιτάς στα μάτια σου αρκεί. Όταν σε φιλά στα χείλη θες να μείνεις εκεί. Όταν σε παίρνει αγκαλιά αγαλιάζεις. Όταν είστε μαζί απλά η ατμόσφαιρα παίρνει φωτιά, και θες να μείνεις δίπλα του όσο το δυνατόν πιο πολύ. Και όταν αρχίζουν οι εκπλήξεις... Εκεί που στα ξαφνικά έρχεται να σε δει για λίγο, εκεί που δεν περίμενες τίποτα ιδιαίτερο και όλα γίνονται πολύ ιδιαίτερα, εκεί...λες... αν δεν ήμουν ερωτευμένη, σήμερα θα ερωτευόμουν. Γιατί αυτά είναι που κάνουν μία σχέση πιο ιδιαίτερη, πιο μοναδική... Και το ζευγάρι πιο δεμένο... Πιο ερωτευμένο... Όλο έρωτα... Είναι εκείνα τα συστατικά που οδηγούν ένα αγόρι με ένα κορίτσι σε μία καρδιά κόκκινη και φλογερή, mi amor...

Σάββατο 13 Αυγούστου 2011

Breath...

Μία ματιά είναι αρκετή
για να με συγκλονήσεις
μοιάζεις με έρωτας εσύ
που σ'έχω επιθυμήσει

Μ'ένα φιλί
εμείς μαζί
γινόμαστε  μόνο ένα.
Μ'ένα φιλί
μες τη βροχή
οι δυο χωρίς κανένα.

Και αν μ'αγαπάς,
και αν σ'αγαπώ
κανένανε δεν νοιάζει,
ξέρω όμως πως
εσένα όταν θα δω
ο κόσμος μου αλλάζει.

Μ'έρωτα ντύσανε οι θέοι,
τα βλέματα μας όλα
και εδώσαν ως γλυκιά ευχή
ν'αντέχουμε σε όλα.

Μαγεία κύκλωσε τους δυο,
και χάδια μας ενώσαν,
τραγούδια δέσαν την ευχή,
και ελπίδες μας ζυγώσαν.

Μονάχα ο χτύπος της καδιάς
μπορεί να με ηρεμήσει
αρκεί να 'ναι η καρδούλα σου
αυτή που θ'αντηχήσει

Και ακόμα και τα κύματα
της θάλασσας που σκάνε
μοιάζουν να παραδίνοντε
τα χέρια σ' όταν ακουμπάνε

Ν'ακούω την ανάσα σου
να νιώθεις το κορμί μου
στις σκέψεις σου να τριγυρνώ
να ψάχνω το φιλί σου.

Γιαυτό γλυκιέ μου Έρωτα
εσένα όταν κοιτάω
βλέπω μονάχα ουρανό,
στ'αστεριά σου πετάω...




υ.γ. αφιερωμένο στον Θ.
(song)

Σάββατο 6 Αυγούστου 2011

i follow rivers...

Και ξαφνικά θες να καταληξεις σε κάτι... Έχεις βαρεθεί το αχανές του μυαλού. Λες επιτέλους να αποφασίσεις... (song)
Και πάνω που λες η απόφαση έχει παρθεί, νέα δεδομένα ξεπηδούν μες τη ζωή σου. Τίποτα δεν είναι ίδιο. Καμία απόφαση δεν έχει ισχύ. Πρέπει να ξεκινήσεις και πάλι απ'την αρχή θυσιάζοντας όσο κόπο έχεις κάνει για να καταφέρεις να έρθεις ως εδώ. Και αν πάλι είσαι τόσο κουρασμένη? Και αν πάλι δεν αξίζει?
Σαν χάος μοιάζουν οι αλλαγές που μου κυκλώνουν το μυαλό και εγώ μεσα στη ζάλη ενός ονείρου, μες τη βροχή έρημη κόρη, να διαλέξω... Αν αξιζει και πάλι να χαθώ για να ξεπροβάλω και πάλι μεσα από την ομίχλη πιο αποφασισμένη... Πιο ήρεμη... Και αν τα ποτάμια που ακολουθώ μες τη ζωή μου δεν είναι τα σωστά? Το θέμα δεν είναι απλό... Ο ποταμός μπορεί να σου ορμίσει και να μην σε ξεβράσει ποτέ και πουθενά... Το πιο ποτάμι θα διαλέξεις όμως είναι δική σου απόφαση... Σε ποια χάδια στ'αλήθεια θες να αφήνεσαι? Σε ποιους ωκεανούς να κολυμπήσεις?

Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011

monochromie....

Και καθώς ο χρόνος κυλά, και μαζί του παίρνει όλα όσα δεν ζήσαμε, αναρωτιέμαι... Τι είναι αυτό που αλλάζει τη μονοχρωμία μας... Τι είναι αυτό που την κάθε μέρα την κάνει τόσο ξεχωριστή στο πέρασμά της ώστε να μπορούμε να πούμε, "άξιζε που την έζησα".
Ακούγοντας αυτό το τραγούδι ταξιδεύω σε ένα άλλο επίπεδο... Μοιάζει το χάος του μυαλού, της καθημερινότητας, του κόσμου εκεί έξω να συνδυάζεται ανεκτικά με τη μελωδία των συναισθημάτων μας, τη μουσική της καρδιάς μας... Τι είναι ωστόσο αυτό που θα μας εμψυχώσει, εκείνο που θα μας εμπνεύσει να κάνουμε το κάτι διαφορετικό? Ποιό είναι εκείνο το συστατικό που θα αλλάξει τη μονοχρωμία του μυαλού, και θα του βάλει χρώματα, απ'τη παλέτα της ψυχής μας... Μοιάζουμε με χαμένα ξωτικά αναζητώντας κάποια νεράιδα να εμπνευστούμε... Μα δεν αναζητάμε όλοι την έμπνευση... Παρόλ'αυτά πολλές φορές εκεί που προσπαθούμε δεν τη βρισκουμε ποτέ, και άλλοτε σαν καλοκαιρινή βροχή στα ξαφνικά έρχεται και μας ραντίζει... Αιώνια ευλογία η βροχή... Δεν μοιάζει σε τίποτε άλλο... Με μία μυρωδιά.... Όλο έμπνευση...
Και ακόμα και αν η βροχή αργήσει να έρθει, το ίδιο ξαφνικά με εκείνη, στην θύμησή της θα έρθει η έμπνευση... Γιατί αυτή είναι η διαφορά από εμένα με εσένα αγαπημένε αναγνώστη... Αναζητάμε ξέχωρες νεράιδες, που ωστόσο το ίδιο πάντα προσπαθούν...  Να βάλουν χρώμα στη ζωή μας...

υ.γ.
αφιερωμένο στον Avengeil