Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Where to look for beauty?

Ξέρεις σήμερα έκατσα και διάβασα rockmantic. Δεν είχα χρόνο. Το ήθελα όμως, και το έκανα... (song)
Τα απλά post, αυτά που όταν τα γράφεις δεν λένε και πολλά ή εκείνα που λένε τα πάντα... Δάκρυσα.. Και αν δεν μ'αρέσει να βλέπω τους άλλους να κλαίνε, άλλο τόσο δεν μ'αρέσει όταν το λένε. Αλλά στ'αλήθεια... Όσα έγραφε δεν τα έχω ζήσει... Πως θα μπορούσα άλλωστε αφού είναι βιώματά της. Κι όμως αυτό το ψάξιμο, το πήγαινε, το έλα.. Το κοίτα κάτσε σκέψου ψάξε... Με έκανε να καταλάβω κάτι.
Όταν ήμουν μικρή, πολύ πιο μικρή απ'ότι τώρα, δεν μου άρεσε να γράφω ημερολόγιο. Δεν ήξερα τι να γράψω. Τι φαγητό έφαγα? Τι έκανα στο σχολείο? Τι παιχνίδι έπαιξα? Βαριόμουν και δεν το κράταγα για πάνω από δυο μέρες... Σαν μεγάλωσα κάπως, άρχησα να κρατάω... Και τότε έγραφα για τα ερωτικά μου... Με ποιον είμαι, με ποιον βγήκα, τι μου είπε τι του είπα και διάφορα τέτοια που έκαναν τη καρδιά μου να χοροπηδά... Καλή ώρα όπως η γλυκιά μου Φ. Τώρα λοιπόν που είμαι με τον Έρωτα, δεν έχω όρεξη να πω για τίποτα... Η χαρά δεν γράφεται στο χαρτί... Την νιώθεις... Δεν ξέρω γιατί αλλά έτσι το βλέπω το πράγμα και ίσως να κάνω και λάθος... Αλλά. Τι να πω (?), ότι θέλω να κάνω τα παιδιά του και ότι κάθε μέρα τον ερωτεύομαι και πιο πολύ? Το κρατώ για μένα και ίσως, ασυναίσθητα πάντα για να το προστατέψω... Γιατί να το θέσω και αλλιώς... Πες πως έχεις ένα πλαστικό και ένα κρυστάλινο ποτήρι... Ε, το πλαστικό το φέρνεις από εδώ, το πας από εκεί, το παιδεύεις... Θα το πετάξεις στο τέλος... Το κρυστάλινο το παίρνεις το βάζεις στο ράφι της βιτρίνας, το ξεσκονίζεις και το θαυμάζεις... Τέλος... Άρα αναρρωτιέμαι... Όταν πλεον χάνεις το αντικείμενο αναφοράς σου, γιατί απλά έχει ικανοποιηθεί,  όταν αυτό που σκάλιζες έχει είναι γεμάτο ομορφιά, πως βρίσκεις άλλο μέρος για να ψάξεις?  Που να ψάξεις για ομορφιά?

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

never...

Never, thought we could fly... -> είναι η φράση που θα με κρατήσει εδώ. (song)
Ξέρεις... όταν οι σκέψεις σου θολώνουν το μυαλό ίσως το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι απλά να ηρεμήσεις, να πιείς λίγη σοκολάτα, και να πεις οκ... Ας δούμε πως νιώθεις...
Έτσι λοιπόν και εγώ ποτέ δεν περίμενα να πετάξουμε... Κι όμως πετάμε...
Είναι τόσο περίπλοκες οι μέρες μας... Δεν ξέρεις που να στραφείς... Τι να κοιτάξεις.. Προτιμώ την θετική πλευρά. Ναι τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο, στην οικονομία, στην πολιτική, στην οργάνωση της χώρας, στο κόσμο γενικότερα. Ναι υπάρχουν ένα σωρό πράγματα που αν δεν τα κοιτάξεις, στο τέλος σε αγγίζουν μειδαμεινά εως και καθόλου θα έλεγα... Αν δηλαδή όλα λειτουργούσαν τέλεια στα παραπάνω, τότε τι? Εσύ, θα είχες την τέλεια ζωή? Ε, όχι δα.
Κι όμως, το πως βλέπεις το γύρω γύρω αλλά και το μέσα κάνει τη ζωή σου τέλεια. Θα σου πω κάτι, φιλέ μου... Είχα μία φίλη για περίπου 10 χρόνια, ίσως και παραπάνω, με την οποία πλεον έχω χαθεί... Θα σου πω επίσης πως φίλους άλλους δεν θα κάνω, γιατί είχα βασιτεί σε αυτήν. Τέλος όμως θα σου πω, πως έχω έρωτα μεγάλο, και σ'αυτόν στηρίζω πλεον κάθε λέξη, κάθε αρχή.
Πως σου φαίνεται λοιπόν? Λεφτά (δεν) υπάρχουν και φίλοι (δεν) υπάρχουν. Να σου πω και κάτι ακόμα...?  Δουλειές (δεν) υπάρχουν, και ας είμαι καθημερινά στην πρακτική της σχολής σαν να έχω κανονικά δουλειά αλλά πάντα αμοισθή. Θες και κερασάκι? Χαχα, έχω και από αυτό... Με την οικογένεια κάθε επικοινωνία γίνεται σχεδόν ανέφικτη... Ωωωω ναι... Και σε όλα αυτά θα με ρωτήσεις και με το δίκιο σου : "Κοπελιά μου πως νομίζεις πως θα πετάξεις?"
Μα ναι πετάω... Πετάω και μόνο που σκέφτομαι τα μάτια του... Πετάω και μόνο που νιώθω τα φιλιά του... Και όταν με παίρνει αγκαλιά τα πάντα σβήνουν και εγώ... Πετάω!
Έτσι γίνεται... Γιατί όταν αγαπάς... Όταν είσαι ερωτευμένος... Όταν είσαι καλά με τον εαυτό σου... Ναι και μπορείς να πετάξεις...
Τις προάλλες μπήκα στο λεωφορείο, και ο οδηγός έβριζε όλη την ώρα, στο τηλέφωνο, τους επιβάτες, τους άλλους οδηγούς, την κίνηση, τα φανάρια... Ότι μπορείς να φανταστείς... Μιλάμε για πολύ βρήσιμο... Με ενόχλησε γιατί λέω, οκ είσαι γκρινιάρης και κατσούφης και έτσι θες να είσαι, αλλά κράτα το και λίγο μέσα σου... Και στην τελική γιατί να μην κάνω και εγώ κάτι να αλλάξει όλο αυτό? Έτσι πήρα μία πρωτοβουλία, και έκανα κάτι που ποτέ δεν είχα κάνει στο παρελθόν, όταν έφυγα όμως από το λεωφορείο, ο άνθρωπος αυτός χαμογελούσε... Έτσι λοιπόν λεφτά μπορεί να (μην) υπάρχουν, και τα παιδάκια στην Αφρική να πεινάνε, αλλά στο τέλος τέλος όταν μπορώ να κάνω κάτι και θέλω, μπορώ και να πετάξω... Τέλος! .-

Υ.Γ.
If you want to fly, you got to give up the shit that weighs you down. Toni Morrison

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Solo με parea...

Και ναι λοιπόν...
Σήμερα έγινε η πρεμιέρα στο sokradio.gr.




Κάθε Δευτέρα λοιπόν και Πέμπτη, 4-5 το απόγευμα θα με ακούτε με ξένα και ελληνικά top10, αγαπημένα σας τραγούδια...