να με καταστρέψεις γλυκά...

Τι συμβαίνει λοιπόν? Στ'αλήθεια το μυαλό θα κάνει "ΠΡΑΦ" όπως λέει και ένας φίλος μου... (song)
Πρώτη φορά που θέτω ελληνικό τραγούδι, αλλά πραγματικά η μουσική αυτή...

Οπότε? Μπορεί κάποια πράγματα να είναι καταστροφικά για εμάς, και να το αντιλαμβανόμαστε απόλυτα, όμως και πάλι να επιμένουμε σε αυτά... Με ποιο σκεπτικό? Η γλυκιά καταστροφή που μας προσφέρουν κάποιες από τις επιλογές μας είναι αυτές που μας κάνουν να νιώθουμε ένοχοι για τον εαυτό μας, όμως δεν είναι πάντα η καταστροφή για εμάς τους ίδιους... Τις τελευταίες μέρες οι τύψεις για επιλογές του παρελθόντος με κυκλώνουν όλο και πιο έντονα...
Όσο γράφω αναρωτιέμαι... Στ'αλήθεια αν κάποιος κάτσει και διαβάσει τα blog μου τότε πολύ απλά διαβάζει και τις σκέψεις μου, τον συναισθηματικό και πνευματικό κύκλο που κάνει το μυαλό την εκάστoτε περίοδο... Δεν είναι αυτό, καταστροφή? Και αν πρόκειται για κάτι τέτοιο? Τότε γιατί να εκθέτουμε την ψυχή μας έτσι?
Παρόλ' αυτα θα συνεχίσω, γιατί σήμερα γράφω για εκείνον! Τον άνδρα που με έμαθε πολλά και εγώ? Φυσικά και δεν περίμενα να μάθει από εμένα, αλλά και πάλι... Δεν γνωρίζω αν έχει κερδίσει κάτι, παρόλο που εγώ πήρα πολλά... Και κατέστρεψα εξίσου πολλά... Ένα μεγάλο συγγνώμη... Και ακόμα και αν δεν μιλάμε, ή δεν βλεπόμαστε, να ξέρεις πως σε σκέφτομαι γλυκιέ μου... Και ας ξέρω πως σιγά σιγά με ξεχνάς... Αυτό ίσως να απαλύνει κάποτε τις ενοχές μου...

υ.γ. γλυκιέ μου Αrtaki that was about you...
http://www.youtube.com/watch?v=jAsIPZRCFuU

Saxobeat...

Αφιερώνω στη Μ - Rz, αγαπημένη φίλη μου, όπως σου είχα υποσχεθεί, μιας και το μυαλό μου έχει γίνει blender αυτό το καιρό και δεν μου είναι εύκολο να γράψω κάτι για εμένα... (το αγαπημένο σου song)

Και αν τα παιχνίδια στην αυλή,
σαν τούτα που έπαιζα μικρή,
έμοιζαν να είναι σοβαρά,
με νόημα και ομορφιά,
αυτά που παίζω τώρα πια,
έχουν αντπικτυπα πολλά,
άλλες ψυχές με γεύονται
και στα όνειρα πλανεύονται...

Πολλές φορές αναζητώ,
κάτι καινούριο για σκοπό,
ένα κορμί να'ναι αντρικό
με πόθο και έρωτα τρελό.

Αναρωτιέμαι πια και εγώ,
τι να 'ναι αυτό που αγαπώ
τ'αστέρια με τον ουρανό?
τα χάδια εκείνου που φιλώ?

Cοcοnυt trεε...

Έτσι λοιπόν, σε πιάνει ένα άγχος που δεν καταλαβαίνεις γιατί σε πιάνει... Το χέρι τρέμει, και καθώς πληκτρολογείς προσπαθείς να ηρεμήσεις... Άραγε, γιατί να νιώθεις έτσι??? (song)
Είναι ίσως επειδή είναι καλοκαίρι και όλοι φεύγουν, ενώ εσύ μένεις πίσω, εδώ να λιώνεις μες τη ζέστη? Είναι επειδή τώρα κάνεις τα πρώτα σου βήματα επίσημα στον κόσμο, και βλέπεις ότι στην εφορία δεν έχουν ούτε φωτοτυπικό? Είναι ίσως επειδή δεν μπορείς να κλείσεις ούτε μία δουλειά, ενώ παιδεύεσαι τόσο καιρό για κάποια συνεργασία? Μήπως όμως είναι επειδή τόσο καιρό είχες να δεις αυτή τη παλιά σου αγάπη, και τελικά μοιάζει τίποτα να μην έχει αλλάξει τώρα που ξαναειδωθήκατε?
Κι όμως αυτό το τίποτα που μοιάζει σαν να μην έχει αλλάξει είναι τόσο σημαντικό! Είναι ένα τίποτα από αυτά που μετράνε... Είναι κάτι που κανείς δεν το βλέπει εκτός από εμάς τους δυο... Η ατμόσφαιρα έχει αλλάξει, ο τρόπος που τα μάτια συναντιώνται, οι φωνές μας και τα λόγια έχουν άλλο χαρακτήρα πλέον, οπότε και προφανώς όλα έχουν αλλάξει... Και όλα μένουν ίδια... Σαν χτες μοιάζαν οι διακοπές μας, τότε που εγώ και εκείνος είμασταν όλο έρωτα... Που πήγε? πως χάθηκε? Για εμένα είναι πάντα εκεί... Σαν να είμαστε under the coconut tree ακόμα... και όμως τίποτα δεν είναι ίδιο, όπως τίποτα δεν έχει αλλάξει...

Gold-dust...

Χρυσόσκονη

Σαν χρυσόσκονη,

η κάθε μου σκέψη σε αγγίζει.

Χρυσός μοιάζεις πια,

όταν για τα καλά ο νους μου εσένα επιθυμεί...

Σ'αγάπησα?

Αναρρωτιέμαι κι ούτε ξέρω.

Για κοίτα,

πέρα απ'τα ουράνια, εκεί ψηλά.

Μία σκιά τριγυρνάει, και πάλι μέσα στη καρδιά μου.

Κάτι ζητά, μα να γνωρίσω δεν μπορώ.

Μοιάζει δύσκολο.

Καιρός λίγος

και εγώ μαζί σου, νιώθω ώριμη.

Γυναίκα θαρρείς,

γεμάτη όρεξη να ζήσω τη ζωή μου.

Να ρουφήξω κάθε μου στιγμή,

σαν το νερό που πίνει ο διψασμένος.

Ξέρεις? θα σε ρωτήσω,

όταν τα μάτια σου κοιτώ,

νιώθω να μην μ'αφήνεις να  εισχωρήσω.

Δεν θα σε φάω,

προσπαθώ να σου πω καθώς φεύγεις.

Γύρισε,

σκέφτομαι να σου πω,

αλλά μένω εκεί...

με τη χρυσόσκονη να πέφτει

απ'τα μάτια μου.

Σ'αγάπησα.

Σίγουρα.

Το πιστεύω.

Τι κρίμα?

Το κατάλαβα τώρα,

που όλα μοιάζουν μ'ένα τραίνο ξεχασμένο,

που έγινε παλιοσίδερα πια...

Δεν άξιζε τον κόπο.

Ο πόνος πέρασε,

μα η χρυσόσκονη υπάρχει ακόμα,

μες τη χούφτα...

p.s
to her, even if i didn't liked her that much...(R.I.P.)
http://www.youtube.com/watch?v=xdi_yuSgQw8&feature=channel_video_title

hεrε wιth mε...

Έχω κάτι να σου πω... Ξέρεις εσύ ποιος είσαι... (song)

Μοιραστήκαμε πολλά... Με έκανες να ανοιχτώ και να αποκαλύψω τα χαρτιά μου... Έμεινα ευάλωτη, γυμνό κορμί μπροστά σου... Πίστεψα. Πίστεψα εσένα και όσα μου έλεγες, και ακόμα και αν δεν το γνώριζες σε είχα επιθυμήσει... Έκανα σκέψεις, κένταγα όνειρα, πάνω στα κύματα της σκέψης σου που μου έστελνες... Σε περίμενα... Είχα μοιραστεί μαζί σου τον εαυτό μου, και νόμιζα πως το ίδιο έκανες και εσύ... Στ' αλήθεια γιατί μ'εγκατέλειψες? Γυμνή στα σκαλιά της άγνοιας να σε προσμένω αγωνιώντας. Φοβήθηκα... Δεν ήθελα να έχω θυμό μαζί σου, γιατί σε πίστευα. Με οδήγησες όμως να μην σε πιστεύω πλέον.

Αναρωτιέμαι... Το πρόβλημα υπάρχει, χωρίς ταυτότητα ακόμα... Ποιά είναι αυτή? 

Εγκατέλειψα τις άμυνές μου, στην θέα της μάσκας που σε κάλυπτε... Μα θα γνωρίσω ποτέ ποιος είσαι στ΄αλήθεια? Μήπως απλά θα αλλάξεις μάσκα, και θα έρθεις να με βρείς... Μην κάνεις καν τον κόπο... Έσβησες πριν καν υπάρξεις...

Κρίμα... όχι για εμένα, εγώ δυνάμωσα. Μα για εκείνους που θα αξίζει να με ζήσουν και εγώ σαν θύελλα θα κλέβω τις ελπίδες τους... Το έκανα παλιά, δεν θα διστάζω τώρα... Και αν με ρωτήσουν το γιατί? Θα απαντάω, για σένα.

I sεε yου?

Όλα ξεκινούν με ένα βλέμμα... Τόσο απλά. (song)

Ωστόσο το να κοιτάξεις κάποιον, απέχει πάρα πολύ ώστε το να τον κατανοήσεις και να πεις πως τον νιώθεις, πως βλέπεις στη καρδιά του... Να καταλάβετε και οι δυο πως ο ένας, είναι για τον άλλο... Ίσως όχι για πάντα, δεν είναι πάντα αυτό άλλωστε το ζητούμενο, αλλά έστω για ένα χορό, ή μία φιγούρα... Πως τα δύο κορμιά σας μπορούν να συνδεθούν, και οι ματιές σας να μείνουν εννωμένες, ηλεκτρίζοντας έτσι την ατμόσφαιρα που σας περιβάλει...
Στο χορό, θα ψάξεις τον πιο δυνατό. Εκείνον με τον οποίο τα σώματά σας ταιριάζουν, και η εμφάνισή του είναι ελκυστική για τα δικά σου μάτια... Εκείνον με τον οποίο νιώθεις πως μαζί του μπορείς να χορέψεις, να πετάξεις ψηλά... Όσον αφορά όμως την πραγματική ζωή, σύμφωνα με ποιά κρητήρια θα διαλέξεις το παρτενερ σου? Και αν υπάρχουν πολλοί εθελοντές κάθε φορά, πως θα ξεχωρίσεις με ποιον θέλεις να χορέψεις? Εξαρτόνται όλα από το χορό και από ποιο κομμάτι ακούγεται εκείνη την ώρα, ή μήπως απ'την διάρκεια των βημάτων?

Rεαsons tο lοvε yου...

Και είμαι πάλι εδώ... Επέστρεψα... Οι σκέψεις μου? χμμμ... δεν ξέρω αν αυτό που νιώθω τώρα, είναι απομεινάρι όσων έζησα ή σκέφτηκα εκεί... ή είναι απλά ένα ξεθωριασμένο ξέσπασμα του μυαλού που τώρα ξεπροβάλει... Όπως και να έχει θέλω να το εκμυστηρευτώ... Σ' ένα τοπίο θολό, που κανείς δεν με γνωρίζει...(song)
Η δροσιά αυτή που νιώθεις

στην καρδιά σου όταν κάτι σε ανανεώνει, όταν κάνεις κάτι καινούριο και διαφορετικό, αυτή η σπιρτάδα, το πάθος, ο ενθουσιασμός, που σε διακατέχει, αυτή η όρεξη, ή το άγχος που σου σφίγγει το στομάχι όταν ξεκινάς κάτι πρωτόγνωρο, κάτι που μοιάζει με έρωτα, αλλά δεν είναι μόνο αυτό.. Όλα αυτά έχουν σβήσει.. Δεν υπάρχουν σταλιά..
Χτες το βράδυ έζησα πολύ τρελά πράγματα... από αυτά που δεν συμβαίνουν κάθε μέρα... Κανονικά θα έπρεπε να έχω πάθει την πλάκα μου με το χτεσινό βράδυ και να τα σκέφτομαι ξανά και ξανά... κι όμως... Είναι σαν να μην έγινε τίποτα.. Μία αίσθηση κενή. Δεν υπάρχει ούτε θετικό συναίσθημα, ούτε αρνητικό. Δεν είμαι απογοητευμένη. Είμαι άδεια.
Εκεί που ήμουν, αυτές τις 2 σχεδόν εβδομάδες, δεν είχα πολλά πράγματα... Ήμουν όμως ευχαριστημένη με όσα είχα... Η φλόγα στην καρδιά μου ήταν εκεί... Αναμμένη... Μπορεί να ήμουν κουρασμένη, να είχα ευθύνες, και γενικά να ήταν απαιτητική η κατάσταση εκεί... Όμως ένιωθα αλλιώς... Πιο γεμάτη...

hey you..

Hey you φίλε αναγνώστη, πάω διακοπές και σου αφιερώνω το song αυτό...
Η δική μου περίπτωση? εκπληκτική... Συνδιάζοντας λοιπόν εθελοντική εργασία με υπέροχες διακοπές, θα διαβάζω για τα σήματα, να δώσω για δίπλωμα οδήγησης όταν επιστρέψω, επιπλέον εκεί που θα πάω θα δοκιμάσω τις ικανότητές μου στην οργάνωση και την δημιουργικότητα της φαντασίας μου... Χμμμ, τώρα που το ξαναδιαβάζω δεν βγάζει και πολύ νόημα, αλλά έτσι είναι... Και επειδή there is something about your love, που λέει και το song που σου αφιέρωσα, υπόσχομαι, ναι ναι καλά διαβάζεις, σου υπόσχομαι κιολας, ότι θα κρατάω σημειώσεις ή ημερολόγιο για τα γεγονότα που θα συμβούν μες το μυαλό μου, με άλλα λόγια για τις σκέψεις μου, γιατί αν μη τι άλλο θέλω να κάνω και περισυλλογή... Με το που θα γυρίσω λοιπόν θα σου φτιάξω ένα λαχταριστό ρεζουμέ, με μπόλικη σαντιγή να σε δροσίσει μιας και είναι καλοκαίρι, γιατί όπως και να το κάνουμε δεν θέλω να χαλάσουμε την επικοινωνία μας... Από εμένα, καλές επόμενες 15 μέρες χωρίς εμένα, και να περάσεις όμορφααααααα!!!! ....