Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

Rεαsons tο lοvε yου...

Και είμαι πάλι εδώ... Επέστρεψα... Οι σκέψεις μου? χμμμ... δεν ξέρω αν αυτό που νιώθω τώρα, είναι απομεινάρι όσων έζησα ή σκέφτηκα εκεί... ή είναι απλά ένα ξεθωριασμένο ξέσπασμα του μυαλού που τώρα ξεπροβάλει... Όπως και να έχει θέλω να το εκμυστηρευτώ... Σ' ένα τοπίο θολό, που κανείς δεν με γνωρίζει...(song)
Η δροσιά αυτή που νιώθεις
στην καρδιά σου όταν κάτι σε ανανεώνει, όταν κάνεις κάτι καινούριο και διαφορετικό, αυτή η σπιρτάδα, το πάθος, ο ενθουσιασμός, που σε διακατέχει, αυτή η όρεξη, ή το άγχος που σου σφίγγει το στομάχι όταν ξεκινάς κάτι πρωτόγνωρο, κάτι που μοιάζει με έρωτα, αλλά δεν είναι μόνο αυτό.. Όλα αυτά έχουν σβήσει.. Δεν υπάρχουν σταλιά..
Χτες το βράδυ έζησα πολύ τρελά πράγματα... από αυτά που δεν συμβαίνουν κάθε μέρα... Κανονικά θα έπρεπε να έχω πάθει την πλάκα μου με το χτεσινό βράδυ και να τα σκέφτομαι ξανά και ξανά... κι όμως... Είναι σαν να μην έγινε τίποτα.. Μία αίσθηση κενή. Δεν υπάρχει ούτε θετικό συναίσθημα, ούτε αρνητικό. Δεν είμαι απογοητευμένη. Είμαι άδεια.
Εκεί που ήμουν, αυτές τις 2 σχεδόν εβδομάδες, δεν είχα πολλά πράγματα... Ήμουν όμως ευχαριστημένη με όσα είχα... Η φλόγα στην καρδιά μου ήταν εκεί... Αναμμένη... Μπορεί να ήμουν κουρασμένη, να είχα ευθύνες, και γενικά να ήταν απαιτητική η κατάσταση εκεί... Όμως ένιωθα αλλιώς... Πιο γεμάτη...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου