Ο χρόνος έχει περάσει, μα ο πόθος για γραφή μένει ακόμα μες τις σκέψεις... Μία αβέβαιη ανάγκη που αργά αργά ωριμάζει... και αντι να σβήσει ξανακαίγεται από ζωή...
Τι και αν χάθηκα για λίγο... Είμαι πάλι εδώ... Μία σκέψη, μία λέξη, γίνονται όλα ένα γραπτό... Μιά ψυχή που το κοιτάζει, κάποιος άλλος το ρουφά, άλλος βλέπει και τρομάζει... είμαι εγώ πίσω απ'αυτά...
Μην σταθείς, μην μ'απορρίψεις, αν το νιώσεις μην κριφτείς...Με συναίσθημα αγάπης γράφω όσα θες να δεις...
Ευχαριστώ πολύ τον Avengeil...
Το blog αυτό πιθανόν να μην είχε σπινθηρήσει αν δεν ήταν εκείνος κάπου εκεί έξω να με κάνει να ελπίζω, πως υπάρχουν κάποιοι που βλέπουν πίσω από τις λέξεις...
Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα ήμουν ο μόνος που θα είχε κάνει αυτή την μικρή παρότρυνση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως και να 'χει όμως θα είμαστε εδώ σε αυτό το ταξίδι. Bon voyage λοιπόν...
Το να αφιερώνεις σε κάποιον ένα blog το θεωρώ θάρρος, και τιμή για εκείνον στον οποίο είναι αφιερωμένο... Στα αλήθεια είναι πολύ σημαντική αυτή η κίνηση... Σε ευχαριστώ και πάλι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μας ταξίδι... :)