Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

Cοcοnυt trεε...

Έτσι λοιπόν, σε πιάνει ένα άγχος που δεν καταλαβαίνεις γιατί σε πιάνει... Το χέρι τρέμει, και καθώς πληκτρολογείς προσπαθείς να ηρεμήσεις... Άραγε, γιατί να νιώθεις έτσι??? (song)
Είναι ίσως επειδή είναι καλοκαίρι και όλοι φεύγουν, ενώ εσύ μένεις πίσω, εδώ να λιώνεις μες τη ζέστη? Είναι επειδή τώρα κάνεις τα πρώτα σου βήματα επίσημα στον κόσμο, και βλέπεις ότι στην εφορία δεν έχουν ούτε φωτοτυπικό? Είναι ίσως επειδή δεν μπορείς να κλείσεις ούτε μία δουλειά, ενώ παιδεύεσαι τόσο καιρό για κάποια συνεργασία? Μήπως όμως είναι επειδή τόσο καιρό είχες να δεις αυτή τη παλιά σου αγάπη, και τελικά μοιάζει τίποτα να μην έχει αλλάξει τώρα που ξαναειδωθήκατε?
Κι όμως αυτό το τίποτα που μοιάζει σαν να μην έχει αλλάξει είναι τόσο σημαντικό! Είναι ένα τίποτα από αυτά που μετράνε... Είναι κάτι που κανείς δεν το βλέπει εκτός από εμάς τους δυο... Η ατμόσφαιρα έχει αλλάξει, ο τρόπος που τα μάτια συναντιώνται, οι φωνές μας και τα λόγια έχουν άλλο χαρακτήρα πλέον, οπότε και προφανώς όλα έχουν αλλάξει... Και όλα μένουν ίδια... Σαν χτες μοιάζαν οι διακοπές μας, τότε που εγώ και εκείνος είμασταν όλο έρωτα... Που πήγε? πως χάθηκε? Για εμένα είναι πάντα εκεί... Σαν να είμαστε under the coconut tree ακόμα... και όμως τίποτα δεν είναι ίδιο, όπως τίποτα δεν έχει αλλάξει...

2 σχόλια:

  1. Αρκούντως οδυνηρά συναισθήματα...Μήπως όμως τα πράγματα που έχουν αλλάξει να είστε εσείς οι ίδιοι και το μόνο που να κάνετε είναι να προσπαθείτε να συγκαλείψετε την αλλαγή...?

    Η ερώτηση κλειδί όμως είναι, στην τωρινή κατάσταση -γιατί κάτι σίγουρα έχει αλλάξει και ας μην το παραδεχόμαστε- είστε ευχαριστημένοι?....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μην προσπαθείς να εξηγήσεις τι γράφω... Εδώ αναφέρομαι σε μία συνάντηση με ένα αγόρι με το οποίο ζήσαμε ένα έρωτα κάποια εποχή, το ζητούμενο δεν είναι εκεί, αλλά πέρα από τις λέξεις... Βάζεις πολύ λογική μου φαίνεται ξαφνικά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή