Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

hεrε wιth mε...

Έχω κάτι να σου πω... Ξέρεις εσύ ποιος είσαι... (song)
Μοιραστήκαμε πολλά... Με έκανες να ανοιχτώ και να αποκαλύψω τα χαρτιά μου... Έμεινα ευάλωτη, γυμνό κορμί μπροστά σου... Πίστεψα. Πίστεψα εσένα και όσα μου έλεγες, και ακόμα και αν δεν το γνώριζες σε είχα επιθυμήσει... Έκανα σκέψεις, κένταγα όνειρα, πάνω στα κύματα της σκέψης σου που μου έστελνες... Σε περίμενα... Είχα μοιραστεί μαζί σου τον εαυτό μου, και νόμιζα πως το ίδιο έκανες και εσύ... Στ' αλήθεια γιατί μ'εγκατέλειψες? Γυμνή στα σκαλιά της άγνοιας να σε προσμένω αγωνιώντας. Φοβήθηκα... Δεν ήθελα να έχω θυμό μαζί σου, γιατί σε πίστευα. Με οδήγησες όμως να μην σε πιστεύω πλέον.
Αναρωτιέμαι... Το πρόβλημα υπάρχει, χωρίς ταυτότητα ακόμα... Ποιά είναι αυτή? 
Εγκατέλειψα τις άμυνές μου, στην θέα της μάσκας που σε κάλυπτε... Μα θα γνωρίσω ποτέ ποιος είσαι στ΄αλήθεια? Μήπως απλά θα αλλάξεις μάσκα, και θα έρθεις να με βρείς... Μην κάνεις καν τον κόπο... Έσβησες πριν καν υπάρξεις...
Κρίμα... όχι για εμένα, εγώ δυνάμωσα. Μα για εκείνους που θα αξίζει να με ζήσουν και εγώ σαν θύελλα θα κλέβω τις ελπίδες τους... Το έκανα παλιά, δεν θα διστάζω τώρα... Και αν με ρωτήσουν το γιατί? Θα απαντάω, για σένα.

6 σχόλια:

  1. Αινιγματικό...ωστόσο πανέμορφο...
    Η εκγατάλειψη των άμυνών μας που ποτέ δεν ξέρουμε που θα οδηγήσει ωστόσο το κάνουμε κάθε φορά προσμένοντας πάντα μια ευτυχισμένη κατάληξη....
    Ίσως μαθαίνουμε πολύ αργά ως άνθρωποι αλλά αυτός ο ρυθμός εμένα μου αρέσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η κατάληξη αγαπητέ Avengeil, ήταν τραγικά απογοητευτική... Δεν ήταν χαζή, δεν ήταν πικρή, ήταν απελπιστικά απούσα. Μία ταινία χωρις φινάλε, με ένα σενάριο που έμεινε κενό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό που με... στεναχωρεί περισσότερο από όλα είναι ότι πιστεύεις ότι χρησιμοποίησα "προσωπείο" για να σε προσεγγίσω (για κάποιον απώτερο σκοπό;... ) Αυτό δε θα το καταλάβω ποτέ...

    Ίσως το μόνο που συνέβη είναι ότι απλά προσπάθησα να σε προσεγγίσω προσεκτικά και φοβισμένα, γιατί... δεν ξέρω γιατί... κάτι με κρατούσε πίσω, αλλά δε μπορούσα να το καταλάβω... Δεν ήταν το... διπλό προσωπείο... ίσως να ήταν ότι προσπαθούσα να ακούσω και να ερμηνεύσω εσένα, που ξέχασα να ακούσω τον εαυτό μου... και πόσο μάλλον να τον εκφράσω...

    Ίσως το λάθος μου να ήταν πως δεν προσπάθησα να καθοδηγήσω εγώ, και αντ' αυτού ήμουν πιο αμυντικός σε στιγμές που εσύ περίμενες κάτι αντίστοιχο από μένα... Θέλω πάντα κάποιο χρόνο να προσαρμοστώ στο κάθε καινούργιο περιβάλλον που βρίσκομαι ώστε να αισθανθώ "ασφάλεια" και να μπορέσω να προσφέρω... αυτός είμαι... δε μπορώ να αλλάξω...

    Δεν εγκατέλειψα κανέναν... Τουλάχιστον όχι συνειδητά αλλά ούτε και από επιλογή μου...

    Αυτή την ώρα που καταλαγιάζει ο θόρυβος και μένει αυτή η αποπνιχτική ησυχία, δεν προσπαθώ να μετρήσω τι έκανα σωστά... προσπαθώ πάντα με υπομονή και επιμονή... να βρω τα λάθη... Ακόμα Προσπαθώ... Από απόσταση δε μπορεί να γίνει τίποτα και αν δεν συγκρουστούν τα συναισθήματα πρόσωπο με πρόσωπο, τότε πιστεύω πως αυτή είναι πάντα η αρχή του τέλους... (θεωρώ βέβαια ότι έχει παιχτεί αυτή η σκηνή εδώ και πολύ καιρό {θεωρώ ερήμην μου, [ένα ακόμα λάθος μου] αλλά πλέον δεν έχει σημασία}...)

    Όσο περνάει ο χρόνος τόσο προχωράμε και εμείς, το ίδιο και τα συναισθήματά μας... Δε σε κατηγορώ... Είναι λογικό μετά από ένα τέτοιο διάστημα να έχουν γίνει όλα λίγο πιο απόμακρα... Κρίμα... Τα όνειρα θα μείνουν να μας δείχνουν τους δρόμους που λαχταρήσαμε να περπατήσουμε αλλά δε θα τους διαβούμε ποτέ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Epic fail alert...bordering with stalker alert *beep beep* *beep beep* πείτε με κακό πείτε με ό,τι θέλετε απλώς δεν μπορούσα να αντισταθώ....άντε και μου φτιάξατε το βράδυ....παίζω με τον πόνο σας το ξέρω αλλά...

    Πολύ άσχετο, το e-mail το πήρες ή μήπως είμαι και εγώ σε αυτούς που κάνουν fail...????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όσο πιο περίπλοκη είναι μία κατάσταση τόσο πιο εύκολο είναι να κάνει κάποιος fail. Ευτυχώς για εσένα το email το είδα και έχω απαντήσει... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή