Η υπόθεση ήταν οκ, όχι και τόσο τρομακτική, ένα κοριτσάκι που σε μια
πυρκαγιά πέθανε η μητέρα της, και ο πατέρας της πήγε να παντρευτεί την
νταντά της, και εκείνη με την αδερφή της προσπάθησαν να αποκαλύψουν ότι η νταντά
ήταν δολοφόνος, και τελικά η αδερφή της είχε πεθάνει με τη
μητέρα της, και απλά το κοριτσάκι του είχε σαλέψει και σκότωσε την
νταντά και πήγε στο δαφνί. Δεν το είδα απ'την αρχή ότι κατάλαβα
περιγράφω.Οκ, για ταινία τρόμου μια χαρά πιασάρικο είναι, the uninvited, ο τίτλος όλα καλά. είμαι σίγουρη πως ο παραγωγός όμως δεν είχε στο μυαλό του πως κάθε ένας που θα έβλεπε την ταινία θα έλεγε, χμμ ωραία ταινία, ας την αναλύσουμε λίγο.
Η αλλαγή οπτικής γωνίας στο φινάλε της ταινίας ήταν κάτι συναρπαστικό. Πιο νωρίς είχα παει σινεμά, μια χαρά ταινία, "αι ειδοί του μαρτίου", οκ, δεν ενθουσιάστηκα. Εδώ όμως στο θριλεράκι της tv έκατσα και ασχολήθηκα αφού τελείωσε. Το πιτσιρίκι καθόλη την ταινία πίστεψα πως είχε δίκιο. Πως η ξανθιά νταντά ήταν η κακιά και πως το κοριτσάκι έπρεπε να σωθεί, και όπα για στάσου! Ξαφνικά η πιτσιρίκα είναι το crazy maniac και η ξανθια η καημένη που την φάγανε. Και όλα αυτά γιατί? Ο τρόπος που μας πάσαρε τα γεγονότα η ταινία, ήταν αυτό που καθόριζε στα μάτια μας ποιος είναι ο καλός και ποιος ο κακός. Μπορεί να μην συνηθιζω να μιλάω έτσι και για τέτοια θέματα στο blog μου, αλλά θεωρώ πως είναι ένα πολύ δυνατό επιχείρημα σε αυτό που είχε πει και ο Τομ Ρομπινς, "Μπορείς να αλλάξεις την πραγματικότητα, αλλάζοντας τον τρόπο που την αντιλαμβάνεσαι". Έτσι αν στη ταινία η συγκεκριμένη διαστρεβλωμένη οπτική της υπόθεσης που είχαμε, άλλαξε τελείως στο φινάλε, τότε γιατί και στη ζωή μας μία συγκεκριμένη περιορισμένη οπτική που έχουμε σε κάποιες καταστάσεις να μην μπορεί να αλλάξει από κάποιες πληροφορίες που μπορεί να δεχθούμε? και αν αλλάζουμε τόσο εύκολα γνώμη σε μία ταινία, πόσο εύκολα μπορούμε να αλλάξουμε στη ζωή μας?
Με έκανες και χαμογέλασα με το θέμα σου....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπήκα για λίγη παρηγοριά και αυτό ήταν ακριβώς που μου έδωσες...