Wonder...
Με
κάποιο τρόπο καταλήγουμε να μοιραζόμαστε σκέψεις και φιλοσοφίες, που είτε τις
ακούμε από στόματα άλλων και γνωμικά σοφών, είτε με μια έμπνευση κάποια αφορμή
ξεπηδούν απ' τις δικές μας σκέψεις.... Έτσι και εδώ θα παραθέσω μία συνομιλία
έμπνευσης με την φίλη μου Σίσσυ και εμένα.:
Σ.: Ξέρεις, πολλές φορές
επιδιώκουμε να πληγωθούμε... Είναι σαν να αποζητάμε πόνο, γιατί νομίζουμε πως
κάνει πιο μαγική και ενδιαφέρουσα τη ζωή μας... Από μωρά άλλωστε μας οικειοποιούν
με την άποψη πως για να έρθει το ευτυχισμένος τέλος του παραμυθιού, πρέπει να
προηγηθούν τα 10 κεφάλαια πόνου, αγωνίας, και θλίψης. Μήπως όμως θέλουμε
τόσο να γίνουμε ήρωες του παραμυθιού ώστε καταλήγουμε να μην μας
νοιάζει αν είμαστε απλά ευτυχισμένοι?
ε.: Εννοείς, λοιπόν, ότι δεν χρειάζεται να πληγωθούμε για να νιώσουμε
χαρούμενοι?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου