Και υπάρχει όντως κάποιο αποτέλεσμα? ή μήπως το αποτέλεσμα στην ουσία είναι όλη η διαδρομή?Σ'ένα βιβλίο που διάβασα πρόσφατα, μ'έκανε να σκεφτώ τα παρακάτω:
"Κανείς δεν μας οδηγεί πουθενά. Μόνοι μας, δεχόμαστε ερεθίσματα, που σύμφωνα με την οπτική μας γωνία, τα αποκωδικοποιούμε, τα φιλτράρουμε, τα αποδεχόμαστε, τα υιοθετούμε και τα εκφράζουμε. Το αποτέλεσμα που βιώνουμε, θετικό ή αρνητικό, εξαρτάται αποκλειστικά και εξ'ολοκλήρου από εμάς. Άρα, η κάθε συναναστροφή, έχει προκαθορισμένο για τον κάθε ένα αποτέλεσμα αφού έχει ο καθένας ήδη αποφασίσει ασυνείδητα ή πιο σπάνια συνειδητά, πιο είναι το επόμενο βίωμα που θέλει να αποκτήσει, καθώς και την ευτυχία ή δυστυχία που θέλει να περιβάλουν τον κόσμο του."
Σωστό ή λάθος, ποσώς με ενδιαφέρει. Αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο είναι κατα πόσο όντως ανταποκρίνεται η δύναμη της οπτικής μας γωνίας, όχι τόσο στην δική μας ζωή, όσο στην ζωή των άλλων.
Για παράδειγμα, ο "Α" έκανε το 1. Ο "Β" έκανε το 2. Ο "Γ" σαν απλός παρατηρητής, δεν νομίζω ποτέ να καταλάβει γιατί ο "Α" έκανε το 1 και ο "Β" έκανε το 2. Άρα και η κρίση του θα είναι λανθασμένη. Θετικά ή αρνητικά τα σχόλιά του πάντα θα αντανακλούν τις επιθυμίες, τις ζήλιες, τις ανάγκες και τα προβλήματα τα δικά του, ως "Γ", ως ένα πρόσωπο που δεν βρέθηκε ποτέ στην θέση είτε του "Α" είτε του "Β", αφού κάτι τέτοιο δεν θα ήταν ποτέ πραγματικά δυνατό.Δεν ξέρω που θα μπορούσα να καταλήξω... Ίσως απλά, να ακούτε τον εαυτό σας όταν σχολιάζετε κάποιον τρίτο, και είναι πιθανό να ανακαλύψετε τα πιο σκοτεινά μέρη του εαυτού σας, που ούτε και εσείς δεν θέλετε να πιστέψετε ότι υπάρχουν...
Κάτι παρόμοιο τουλάχιστον, συνέβη σε εμένα... ή μήπως όχι...?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου