Περιπλανητικό το βλέμμα που κοιτάει, πέρα απ'όσα λαμβάνει ο νους...
Ένα χαμόγελο, γεμάτο δέντρα ανθηστά.
Το σώμα σου κορμός χαραγμένος από περάσματα του χρόνου που αγάπησες.
Ρίζες βαθιές το σώμα, η παλάμη μου γέμισε με χώμα, και εσύ βούτηξες στη σοκολάτα και είπες: "Χαμογέλα" ...
Σ'αρέσει να παίζεις με τις γεύσεις που μιλάνε στα όνειρα. Λίγη σκόνη απ' τ' αστέρια έκατσε στα χείλη σου.
Ζάχαρη άχνη, λαμπυρίζει...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου