Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

Οblivιοn...

Μέσα στη λήθη του μυαλού προσπαθώ να ξεχωρίσω τα γεγονότα στα οποία θα αναφερθώ και απόψε...
Θα ακούσω λοιπόν το τραγουδάκι μου, θα χαλαρώσω, και θα χαθώ και πάλι μες στις σκέψεις μου... (http://www.youtube.com/watch?v=3KOphICdFuw)
Κινήσεις αυθόρμητες... Η λίμπιντο στα ύψη... Πάθος... Μία σπίθα, που νιώθεις να σε καίει κάθε φορά που σε αγγίζει, που σε φιλά... Μία κάψα, ένα ριγος, το κορμί παίρνει φωτιά!!!
Στ'αλήθεια τι άλλο μπορεί να χρειάζεται ένα κορίτσι για να κάνει τα πρώτα της βήματα στον Έρωτα?
Σκέφτομαι, αν όλα αυτά δεν είναι αρκετά για εμένα, τότε ποτέ δεν πρόκειται να νιώσω έτοιμη να κάνω ένα βήμα παρακάτω... Δηλαδή οκ... Ο ρομαντισμός, η ατμόσφαιρα, όλο το backround που συνοδεύουν την εικόνα που περιέγραψα πιστεύω ότι είναι σημαντικά και δεν πρέπει να απουσιάζουν, αλλά και πάλι είναι αρκετά? Στο παρελθόν είχα βρεθεί σε oblivion moments όλο ρομαντισμό, που δεν σε ένοιαζε τίποτε άλλο παρά η μορφή του. Ποτέ όμως δεν είχα πει, "οκ τώρα θα μπορούσα να του δωθώ" ή κάτι τέτοιο... Και λες ίσως δεν ήταν το κατάλληλο άτομο, αλλά αν έρθει το άτομο, και δεν έρθουν όλα τα άλλα? Και δεν εννοώ μόνο το θέμα της ατμόσφαιρας, κλπ κλπ, αλλά και το χρονικό πλαίσιο μέσα στο οποίο δενεσαι με τον άλλο και αποκτάς μία άλλη επαφή πέρα από αυτή των δύο σωμάτων...

3 σχόλια:

  1. Διαβάζοντας τον τίτλο μου έρχονται ασυναίσθητα στο μυαλό εικόνες ενός υπολανθάνων ρομαντισμού έχοντας συνδέσει το oblivion με ένα κομμάτι του astor piazzolla (http://www.deezer.com/en/music/astor-piazzolla-thomas-fortmann)...
    Εν τέλει ίσως και να είναι θέμα συμβιβασμού...όταν δηλαδή βρεις το soulmate(έστω και πρόσκαιρο και που να αλλάζει με τον καιρό) σου(natasha bedingfield reference) θα ήσουν πρόθυμη να θυσιάσεις τα ποθώ μίας ρομαντικής ψυχής στο βωμό του έρωτα....?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ένα κομμάτι που δεν γνώριζα μέχρι χτες, και λάτρεψα σε μία στιγμή... !
    πιθανόν... ίσως πάλι και όχι... δεν ξέρω πως το σκέφτονται τα άλλα κορίτσια, πάντως για εμένα η πρώτη σκέψη που είχα για τον έρωτα μοιάζει ιδανική, και δύσκολα θα βρεθεί κάτι να τη προδώσω... Τουλάχιστον έτσι είναι στην πορεία μου ως τώρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εάν θέλει κανείς να προδόσει κάτι ας προδόσει τις επόμενες φορές αυτές τις ανονόμαστες και δίχως τόση σημασία χωρίς όμως να υστερούν σε απόλαυση...
    Αν και κλισέ η πρώτη φορά είναι σίγουρο ότι θα μείνει χαραγμένη για παντά στο μυαλό...τώρα εάν θα είναι χαραγμένη με ροδοπέταλα ή με αίμα είναι δική μας επιλογή....

    Και σε μια άσχετη νότα δεν μπορώ παρά να μην σχολιάσω την αντιστροφή της παροιμίας "κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρι"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή