Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Κρέμασμα!

Σκέψου... Ακόμα και εγώ άρχισα να κάνω πολιτική κουβεντούλα... Ποιος? Εγώ! Που ουδεμία σχέση έχω, ουδεμία σχέση θέλω να έχω, και στην τελική και να έχω δεν ξέρω τι να κάνω για να την υποστηρίξω... Οπότε θα γράψω για άλλη μία φορά και ελπίζω και τελευταία για αυτές τις βλακείες που κάποτε οι Αρχαίοι Έλληνες χειρίζονταν με σοφία και ωριμότητα, ή έστω με ταπεινοφροσύνη, ενώ σήμερα μου μοιάζει περισσότερο με.... χμμμ.... Με τι να μου μοιάζει άραγε... Κοκορομαχίες? Μπα... Αγώνα παραπλάνησης? Μπα... Με πληρωμένο ματς? Χμμμ.... Δεν ξέρω με τι μοιάζει. Μοιάζει άδικο . -
Όλοι, μα όλοι, μα όλοι, θέλουν κρέμασμα... οι μισοί από τα δέντρα και οι υπόλοιποι άθλιοτερότατοι με λαιμητόμο! Δηλαδή τι? Αν θέλουμε να προοδεύσουμε, δεν γίνεται μόνο οι Γερμανοί να σκοτώνουν κοσμάκη, και οι Γάλλοι να απαγχονίζουν τους αφεντάδες τους... Ε, ήρθε η ώρα των δικών μας...
Ετοιμάστε και καμιά σούβλα γιατί από την πείνα μπορεί να το κάνουμε κανιβαλικό πάρτι...
 Όλοι πρέπει να βασανιστούν, να εκτελεσθούν, και να παρατηθούν άταφοι για χρόνια μες στα σπίτια τους με όλα τους τα κλεμμένα... Για να δω κύριοι και κυρίες πόσο τα λεφτά θα μπορέσουν να σας αναστήσουν?
Τώρα να δικαιολογήσω την επιθυμία μου αυτή. Οι πολιτικοί, όσοι έχουν εκλεχθεί, επιλεχθεί, έχουν αντικαταστήσει, έχουν συμβουλέψει, έχουν μιλήσει και εκπροσωπήσει άμεσα ή έμμεσα τους Έλληνες και τις Ελληνίδες έχουν λόγο ευθανασίας. Και αυτό γιατί κανείς τους δεν πήγε να πει ότι κύριοι τα μάρμαρα τα έχουνε οι Άγγλοι, ας μας δώσουν το χρέος για να τα κρατήσουν, κύριοι οι Γερμανοί είχαν διαπράξει σφαγές παράνομες από πολεμική δράση, ας μας δώσουν το χρέος και όλα καλά. Και αυτά είναι πράγματα τα οποία τα έμαθα χωρίς να ασχοληθώ χωρίς να μάθω λεπτομέρειες, χωρίς να με ενδιαφέρει. Και είμαι σίγουρη πως αν κάποιος ασχοληθεί θα μάθει ένα εκατομμύριο λόγους για τους οποίους δεν είμαστε υποχρεωμένοι να ξεχρεώσουμε. Και να ξεχρεώσουμε πως? Δανείζοντας επιπλέον!
Τι λέμε τώρα? Έχω πάρει από τη Νίτσα 10 ευρώ, και τώρα της χρωτάω 15 γιατί μου έβαλε και τόκο, και της λέω, ρε Νίτσα δώσε μου άλλα 10 και στα δίνω σιγά σιγά, και της δίνω 7, και τώρα της χρωστάω 8 απ'τα πρώτα, 10 απ'τα επόμενα +τόκο. Δεν γίνεται να ξεχρεώσω ποτέ έτσι! Πόσο χαζή πρέπει να είμαι και εγώ και η Νίτσα για να μου ξαναδίνει και να πιστεύω ότι θα την ξεχρεώσω.?

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου