Το παρακάτω ποίημα το έγραψα μαζί με τη φίλη μου Rz... Αφιερωμένο...
Θα 'μαι πάντα κοντά σου όταν με ζητάς
τις κρύες νύχτες που τ'αστέρια κοιτάς
ενώ εγώ τίποτ' άλλο δεν θα ζητώ
φιλιά θα γεμίζει και σκέψεις το μυαλό
Στον ύπνο ελπίζω απαντήσεις να βρώ
και τον χαμένο χρόνο μας αναζητώ
στην αυγή θα κάνω ευχούλες για εμάς
τις οποίες ελπίζω τώρα πια να εκτιμάς
Φωτογραφίες σου κοιτώ και αναρωτιέμαι γιατί
αυτό που είχαμε ελπίζω ποτέ να μη χαθεί
και αν λες πως δεν με θες, και αν λες πως δεν σου λείπω
εγώ σ'αγαπώ και δεν σου το κρύβω.
Στιγμές μας μετρώ και λέω δεν πειράζει
αλλά όταν σε σκεφτώ ξανατίποτα πια δεν μοιάζει
με φλόγα δυνατή που όλα τα καίει
μα η αγάπη μας δεν μπορεί έτσι απλά να καταρρέει.
Μου λείπει η αγκαλιά σου, το άγγιγμά σου, το φιλί σου,
και τώρα να τά 'χα θα 'ταν καταστροφή μου
μα έτσι και αλλιώς δεν μπορώ να σε σβήσω
μου λείπεις και αυτό δεν θα το αμφισβητήσω.
Στο πλάι σου είπες πως πια δεν ανήκω
με μιάν αφορμή μ' έδιωξες από κοντά σου
θα πέθαινα εδώ για να ακούσω τον ήχο
αυτόν που θα κάνουν τα αργά βήματά σου
Και τι δεν θα έδινα για σένα έρωτά μου
εσύ είσαι ο ήλιος μου, εσύ και η σκιά μου
μα ξέρω πως η σκιά όταν φεύγει ο ήλιος χάνεται
και πλέον υπάρχω χωρίς να μ'αισθάνεσαι.
Βρέχει απόψε και εγώ μοναξιά μου
πόσο θα ήθελα να σ'είχα αγκαλιά μου
μα αυτό δεν το θες και ότι ζητήσεις
κοντά μου θα το βρεις και μην μου το στερήσεις.
Πες μου πως μ'αγαπάς και ας μην το εννοείς
ποτέ δεν θα κάνω κάτι που δεν επιθυμείς
σου ζητώ συγγνώμη για όλα τα παλιά
αν και έπρεπε εσύ να το πεις μια φορά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου